مقایسه توزیع های پایدار و کلاسیک در تخمین ذخیره سرمایه ریسک عملیاتی

ریسک عملیاتی به علل مختلفی در سال های اخیر در بین دانشگاهیان، مدیران و قانونگذاران اهمیت پیدا کرده است. مهمترین آنها پیشرفت علم و تکنولوژی و قانون زدایی بوده است که باعث شکل گیری سیستم های یکپارچه و پیچیده مالی شده است. فعالیت در چنین سیستم هایی، باعث شده است تا فعالیت بنگاهها اقتصادی در معرض ریسک های گوناگونی قرار گیرند. کم توجهی به این امر باعث وقوع رویدادهای زیانباری زیادی درسالهای اخیر شده است که باعث اهمیت ریسک عملیاتی در نزد صاحبان امر شده است. کمیته نظارت بانکی بال، به عنوان نهاد بین المللی قانونگذار در صنعت بانکداری، طی توافق نامه بال ii بانک ها را ملزم به نگهداری ذخیره سرمایه برای مقابله با زیانهای عملیاتی کرده است. در توافق نامه بال ii رویکردهای پیشرفته به عنوان رویکرد های با انعطاف پذیری بالا برای محاسبه ذخیره سرمایه معرفی شده است. در این پژوهش ابتدا مفاهیم اولیه از قبیل مفهوم ریسک، سنجه ریسک، انواع ریسک های مالی توضیح داده می شود و نکات مهم توافق نامه بال و دستور العمل بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران در خصوص ریسک عملیاتی مرور می شود. کار اصلی در این پژوهش ارائه مدلی از رویکردهای پیشرفته برای محاسبه ذخیره سرمایه برای بانک های ایرانی است. این مدل با استفاده از رویکرد توزیع زیان شکل گرفته است که اساسا یک رویکرد بیمه ای می باشد. تمرکز ما در این پژوهش بر مفهوم کمی ساز ی ریسک یعنی استفاده از دادههای زیان پایگاه داده و مدلسازی شدت و فراوانی زیان، مخصوصا استفاده از توزیع های پایدار در مدلسازی شدت زیان است. ذخیره سرمایه در این رویکرد با تجمیع توزیع های فراوانی و شدت، و با استفاده از سنجه های var و cvar و همچنین در نظر گرفتن ساختار همبستگی بین دسته های مختلف ریسک محاسبه شده است. از این پژوهش نتیجه گرفته ایم که انتخاب توزیع های پایدار برای شدت زیان و انتخاب توزیع دوجمله ای منفی برای فراوانی زیان مناسب می باشد. بعلاوه استفاده از توزیع های پایدار باعث می شود تا var تبدیل به یک سنجه منسجم گردد و در نتیجه محاسبه ذخیره سرمایه در حالت همبستگی کامل، تبدیل به محافظه کارانه ترین حالت می شود.